;/span>
<span start_time="52300">安暖清这句话,</span><span start_time="53580">立即年彻底蒙了。</span>
<span start_time="55300">安暖清放下手中的行李,</span><span start_time="57380">用手在厉晋年的眼前摇了摇。</span>
<span start_time="60380">立晋年终于反应了过来,</span><span start_time="62180">抱着安暖清转了一圈好,</span><span start_time="66540">我们回国啊,</span><span start_time="69340">放我下了,</span><span start_time="71500">不放就不放,</span><span start_time="74380">我一辈子都不放!</span>
<span start_time="76740">清晨的天空传来一阵阵欢快的笑声,</span><span start_time="80370">随后厉晋年连忙打电话让助理订机票。</span>
<span start_time="84850">助理,</span><span start_time="85890">快帮我订最早一班回国的机票啊!</span>
<span start_time="90210">订机票干嘛?</span>
<span start_time="92250">此时国内还是半夜,</span><span start_time="94250">助理脑子有点懵,</span><span start_time="97160">当然是带着老婆孩子回国。</span>
<span start_time="99840">啊啊啊啊啊,</span><span start_time="102640">恭喜老板,</span><span start_time="103600">恭喜老板!</span>
<span start_time="104880">唉呦,</span><span start_time="105680&quo