徐晓薇睫毛微颤,“为什么是我?”

她不明白大老板为什么看上她?明明她那么普通,平时她也很安分,并未做出什么出格的举动。

“Chomh luath agus a smaoiním ar d'áilleacht,

An tsaighead seo,

Saigheada déanta as rhapsody,

Scaoileann sé isteach sa smior.”

(只要我一想起你的美,

这支箭,

狂想制成的箭,

就射进骨髓里边。)

肖恩说着一串徐晓薇听不懂的爱尔兰语,语调温柔且神秘。